اصفهان را نیمه خوانند از جهان صد جهان من دیده ام در اصفهان
سرزمینی نیک فر و با شکوه مردمانش برتر از شیـر ژیان
تا کنار زنده رودش پا نهی زنده خواهی کرد هم روح و روان
تخت پولادش زمینی بس نکوست بابی از ابواب ، در خُلد جَنا
ای دل ار خواهی روی اندر بهشت تو بیا یک دم نشین در اصفهان
اگرچه دستانی تنگ حیات را از زنده رود گرفته اند...
اما
ما مردمان صبرو مقاومتیم و
البته از حق خود کوتاه نخواهیم آمد....
